Racisme.
Het klinkt steeds luider en vaker door onze samenleving: Racisme.
Persoonlijk krijg ik het daar moeilijk mee, want wie beschuldigd ons van racisme. Het is toch een item dat al duizenden jaren bestaat maar nu explodeert.
Afgelopen weekend liet een voetballer zijn afkeuring blijken van het geroep van een stel zogenaamde supporters.
Maar wat is racisme feitelijk. Wat mij betreft een gevoel van onbehagen dat bij een mens kan ontstaan.
Maar zou het niet eens beter zijn al deze scheld kanonnades belachelijk te maken.
Laten we eens afspreken dat als er weer een uitspatting van domheid is, dat beide elftallen op het veld als een soort van dirigentencollectief het misplaatse zangers-collectief te stimuleren nog meer olie op het vuur te sprenkelen. Moedig de domheid eens aan en maak het zangers collectief ronduit belachelijk. Vraag dan of ze beter willen zingen omdat het niet goed klinkt. Nog niet alle teksten zijn gebruikt en dat dat echt wel beter kan.
Maak ze belachelijk.
Ga samen als spelende elftallen dan naar het vak waar het te horen is en ga samen zingen.
Dirigeer ze en maak ze belachelijk. Als afsluiting zou men nog massaal zich met de rug naar het brallende vak kunnen draaien en dan collectief beide elftallen hun broek laten zakken
Want als je geraakt wordt door racisme zegt dat iets over je nuchterheid of gebrek daaraan.
Iedereen mag me verrot schelden en me zaken naar het hoofd slingeren waar de honden geen brood van lusten. Maar wat kan ik met die domheid van mensen die andere menen te moeten kleineren. Het zegt zoveel over het verstandelijke vermogen van iemand die een andere met racistische zaken omringt.
Negeer het volstrekt en als we er geen aandacht meer aan besteden geven we de misplaatste zanggroepen ook geen podium.
Nu duikt de media er overheen en zodoende krijgen zangers nog meer aandacht.
Negeren is vele malen zinvoller dan ze een plek in de media te geven.
Sjef Smeets
Columnist
Auteur
Onderzoeker
Innovator