Boerenprotest.
Vanuit mijn hobby kom ik beroepsmatig veel bij boeren. Dat klinkt ietwat verwarrend. Het leuke van werken op leeftijd is dat je het niet meer moet, maar mag. Rust roest zei een oud docent ooit, dus blijven we deelnemen aan het arbeidsproces, maar niet alle dagen meer.
Dan rijd je een boerenerf op en dan zie je vaak hardwerkende mensen die op een eerlijke manier hun kost proberen te verdienen. Maar ook veel leed is te bespeuren en nog meer dan dat, de frustratie.
Ga dan graag het gesprek op ondernemersniveau met ze aan en dan weet je vaak dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn is. Zo heb ik ook een goede kennis die een melkveebedrijf had met daarnaast grond waar hij diverse zaken verbouwd.
Tien jaar geleden, toen de melkprijs laag was, heeft hij al zijn vee de deur uit gedaan. Hij had circa 140 melkkoeien en diverse kalveren. Zijn stelling was dat als hij een halve cent minder kreeg dan de kostprijs van de melk dat hij dan subiet er mee zou stoppen. Ik ga toch niet voor niets werken en de ellendige bureaucratisch terreur van diverse Kabinetten ondergaan.
Drie jaar geleden vroeg een afgestudeerde jurist en advocate of ze wat grond kon pachten, want ze wilde gaan boeren. Dat was altijd een droom van haar geweest. De dame kreeg een deel van de grond in pacht en stichtte een bedrijf als agrariër. Slim als ze was heeft ze een groot deel van haar voorbereidingstijd stage gelopen bij diverse boerenbedrijven.
Amper als boer actief werd ze geconfronteerd met allerlei eisen die een nieuw Kabinet had bedacht. Haar investering van bijna 200.000 euro was door een ambtelijke pennenstreek binnen vier maanden waardeloos geworden. Natuurlijk baalde ze enorm, maar gelukkig kende ze het rechtssysteem en kwam in verweer.
Maar ga maar eens vechten tegen een Overheid die altijd aan het langste eind trekt. Dat kost tijd en veel geld. Een Overheid die tot aan je graf doorgaat met juridisch terrorisme, daaraan gaat niemand klakkeloos voorbij.
Van mij mogen de boeren heel Nederland platleggen. Wordt ook eens tijd dat er een groep opstaat die dit falend Kabinetsbeleid dist. En dat platleggen bereik je niet met vriendelijke acties op het Malieveld, daar zijn politici niet gevoelig voor en onze heertje M. Rutte al helemaal niet. De narcist.
Als er burgers zijn die dit niet leuk vinden dan kan ik dat begrijpen. Maar weet die burger ook dat er jaarlijks bijna 120 eigenaren van boerenbedrijven zelfmoord plegen omdat ze door alle regels en sancties geen uitweg meer zien. Als je tiental jaren vervolgd wordt omdat je een boerenbedrijf runt, dan breekt er op een gegeven moment iets en wel zodanig dat men zich ophangt of zijn jachtgeweer tegen zijn hoofd zet.
In Duitsland en België ligt het aantal zelfmoorden onder boeren en tuinders rond de 450 op jaarbasis. Daar hoor je niets over en dat lijkt men als burger maar voor lief te nemen.
We zullen de boeren nog heel hard nodig hebben. Deels om onze buik te vullen, deels om de natuur te behoeden voor de gekte van milieu-idioten die een verkeerde kijk op dit vak hebben.
Ik heb begrip voor hun acties en als de schappen in de supermarkt niet vol liggen, dan weet U exact waarom we die kerels die alle dagen van het jaar met de natuur bezig zijn, zo enorm hard nodig hebben.
Sjef Smeets
Columnist
Auteur
Onderzoeker
Innovator