’t Politiek failliet. Nr.1
Feitelijk had er ook bestuurlijk failliet kunnen staan.
De Nederlandse burger is verworden tot stemvee dat totaal zinloos is.
Waarom nog stemmen als men de burger toch niet behandelt conform de term als volksvertegenwoordiger te zijn gekozen.
Kamerleden en andere politici zijn meer bezig met hun eigen voordeel en status dan dat ze ook maar een keer aan het welzijn van de burgers denken.
Weet U het nog, 66 procent stemde tegen de Europese Grondwet. Het werd er toch doorgedrukt in een Europees Verdrag. Nederland stemde tegen een volledig lidmaatschap maar het werd ons door de strot geduwd.
De ongelijkheid tussen burger en politiek en haar vertegenwoordigers werd nogmaals eens duidelijk gemaakt door heertje Klaas Dijkhof. Altijd een grote mond als het om normen en waardes gaat, maar het goede voorbeeld geven en je realiseren dat er burgers zijn die het vele malen harder nodig hebben is de man niet gegeven. Een stumpert is het en wij als burgers nog meer dat we dit allemaal accepteren.
Vaak hoor ik de heer Rutte vertellen dat ze hard werken om alles op te lossen. Daarvan zei ooit een oud-docent tegen me, hard werken is zinloos als de oplossing voor het grijpen is, maar je het niet ziet.
Rutte en Co zullen veel uren maken en dat noemt men dan hard werken. Men maakt wet na wet en repareert op die manier zinloze wetgeving die nergens toe leidt.
De kern van een probleem wordt zelden aangepakt maar de politiek denkt dan dat een nieuwe aangepaste wet een gunstig effect zal hebben. Niets is minder waar. Het is en blijft gebakken lucht die men verkoopt en het effect is vaak dat het slechter gaat.
Zo heeft men vele taken geprivatiseerd zoals de gezondheidszorg etc. Zie wat er van terecht is gekomen. Gemeente werden verantwoordelijk voor de ouderen en de jeugdzorg, zie wat daar van terecht is gekomen. Chaos alom en het loopt volledig spaak.
Maar de politiek schuift het ver van zich weg en laat anderen voor hun domheid en onkunde boeten. Wanneer staken de gemeenten nu eens en geven ze de bevoegdheden die ze hebben gekregen met veel te weinig geld gewoon terug. Stelletje lafaards zijn burgemeesters en colleges.
Politie dreigt het slachtoffer te worden van bezuinigingen terwijl we juist een groot korps nodig hebben om de nieuwkomers te begeleiden in onze normen en waarden.
Op iedere hoek van de straat zou een agent moeten staan om onze veiligheid te waarborgen.
Schrijnend is de situatie van een ouderenechtpaar Piet en Riek. Piet 86 en Riek 84. Piet raakte ziek en heeft een lichte vorm van Parkinson en dementie en werd opgenomen in ons plaatselijke verzorgingshuis Madeleine in Boxmeer. Riek zat dagen, weken, maanden alleen aan haar tafeltje omdat ze amper nog kan lopen en feitelijk zelf al opgenomen had moeten worden gezien haar medische status.
Echter de bezuinigingen hebben ervoor gezorgd dat beiden elkaar amper nog zien na een fijn huwelijk van bijna 60 jaar. Hoe grof onmenselijk en volstrekt menselijk onwaardig gaat de politiek met deze groep ouderen om. De een ziek thuis, de ander opgenomen in een verzorgingshuis. Terwijl ze beiden al feitelijk twee jaar samen in een aanleunwoning hadden moeten zitten.
Mij heeft het doordrongen van het feit dat ik in mijn euthanasieverklaring ga opnemen dat ze dit nooit met mij mogen doen. Ben ik (67) zover dat mijn zinvol leven in een drama verandert van zorg/verpleging en bevoogding, dan wil ik de samenleving niet verder belasten en wens dan zelf de stekker eruit te kunnen trekken. Prachtig dat de vele verzorgers hun liefde en inzet aan deze mensen geven en ze verzorgen waar dat kan. Ik heb er enorm veel bewondering voor, ontegenzeglijk veel respect.
Maar vanuit menselijk oogpunt is het een zinloze exercitie om daar opgenomen te moeten worden.
Ook de jeugd, die doorgaans positief is, daarvan zie ik in wijde omgeving dat de jeugd geen kinderen meer neemt omdat de landelijke en wereldsituatie niet van dien aard is dat je er vrolijk van wordt. Natuurlijk kunnen wij zelf beargumenteren dat onze ouders in en na de ellende van de Tweede Wereldoorlog ook aan kinderen kwamen, maar we leven in een andere tijd. Feitelijk kan ik het waarderen als de jeugd met het oog op de toekomst nadenkt over de zin van kinderen en of ze wel een verdraagzame wereld krijgen waar ze recht op hebben.
Sjef Smeets,
Columnist
Auteur
Onderzoeker